น้ำตาลกับความแก่

น้ำตาลกับความแก่

     องค์การอนามัยโลกนิยามคนสูงอายุว่า หมายถึงผู้ที่มีอายุตังแต่ 60-65 ปีขึ้นไปโดยอาจมีสุขภาพกายและสุขภาพจิตที่ดี แข็งแรง

ปราศจากโรคก็ได้ ส่วนคนแก่ หมายถึงผู้ที่มีอมโรคหรือที่มีสุขภาพร่างกายไม่สมบูรณ์ สาเหตุที่สำคัญเกิดจากการคั่งค้างของอนุมูลอิสระอยู่

ภายในเซลล์ ส่วนหนึ่งเกิดจากโรคเบาหวานเนื่องจากร่างกายขาดหรือดื้อต่ออินซูลิน ทำให้มีน้ำตาล ไขมันไตรกลีเซอไรด์และไขมัน 

แอล ดี แอล ในร่างกายสูงกว่าปกติ นานเข้าหลอดเลือดตามอวัยวะต่างๆจะเกิดการแข็งตัว หากเกิดภาวะนี้ภายในหลอดเลือดเลี้ยงหัวใจ

จะทำให้กล้ามเนื้อหัวใจตาย เกิดที่ไตทำให้ไตวาย เกิดที่สมองก็จะทำให้ความจำเสื่อม

     อินซูลิน เป็นฮอร์โมนที่ขับออกมาจากตับอ่อน หน้าที่ของมันก็คือเป็นตัวนำเอาน้ำตาลไปเปลี่ยนเป็นพลังงาน ปกติร่างกายต้องการ

พลังงานในปริมาณ 2,000 แคลอรี่ต่อสองวัน น้ำตาลที่เหลือเกินความต้องการ จะถูกเปลี่ยนไปเป็น กลัยโคเจน เก็บสะสมไว้ที่ตับและ

กล้ามเนื้อสำหรับนำออกมาใชัในเวลาจำเป็น ที่เหลือใช้อีกส่วนหนึ่ง อินซูลินจะเปลี่ยนน้ำตาลเป็นไขมันส่วนเกินสะสมอยู่ตามที่ต่างๆของ

ร่างกาย

     โดยปกติ อินซูลินจะถูกขับออกมาจากตับอ่อนในปริมาณระหว่าง 65-100 มก. ต่อ 100 ซี ซี ของเลือดเพื่อทำหน้าที่เปลี่ยนน้ำตาลไป

เป็นพลังงาน ในผู้ที่นิยมบริโภคแป้งและน้ำตาลอยู่เป็นประจำ เช่น กินข้าววันละหลายจาน ขนมหวานวันละหลายถ้วย น้ำอัดลมวันละหลาย

ขวด จะกระตุ้นให้ตับอ่อนจำเป็นต้องเร่งสร้างอินซูลินเพิ่มขึ้นมากขึ้น ในที่สุด ร่างกายจะ ต่อต้าน ไม่ยอมให้อินซูลินนำน้ำตาลเข้าไป

เผาผลาญในเซลล์ ร่างกายขาดความสมดุล เซลล์ขาดอาหาร ขาดพลังงาน เกิดไขมันสะสม และไม่สามารถกำจัดสารพิษ เกิดการแตก

สลายของเซลล์ สิ่งเหล่านี้คือสาเหตุที่ทำให้อวัยวะต่างๆภายในร่างกายเสื่อมโทรมลงก่อนวัยที่ควรจะเป็น

     ภาวะของการที่มีอินซูรินในเลือดสูง นอกจากจะเกิดในผู้ที่เป็นเบาหวานแล้ว ยังพบได้ไม่น้อยกว่า 25% ในคนสูบบุหรี่จัด ผู้ใช้ชีวิตเปลือง

จากการเที่ยวเตร่ กิน ดื่ม เมา และอดหลับอดนอน ขาดการออกกำลังกาย เครียด และใช้ชีวิตแบบสุขนิยม ทำให้ร่างกายอ้วนฉุลงพุง

อ่อนเพลียเพราะมีไขมันอุดตันเส้นเลือด ในอเมริกา เรียกกลุ่มอาการของคนลักษณะเช่นนี้ว่า X-Syndrome ซึ่งมักจะมี อายุสั้น แก่เร็ว

และตายด้วยโรคหัวใจในช่วงอายุขัย 40-50 ปี