ความหมายของ-บุญ-บาป-จากหนังสือพุทธธรรม
"บุญ" มีความหมายตามรูปศัพท์ ที่ท่านนิยมแสดงกันไว้ 2 อย่าง คือ
เครื่องชำระสันดาน คือ ชำระพื้นจิตใจให้สะอาด และว่า สิ่งที่ทำให้เกิดผลคือภพที่น่าช่นชม
นอกจานี้ บางแห่งยังแสดงความหมายอื่นไว้อีกว่า
สิ่งที่นำมาซึ่งความน่าบูชา และว่า สิ่งที่ยังอัธยาศัย (ความประสงค์) ของผู้แระทำให้บริบูรณ์
ส่วน "บาป" มักแปลว่าตามรูปศัพท์ว่าสิ่งที่ทำให้ถึงวัฏฏทุกข์
หรือสิ่งที่ทำให้ถึงทุคติ (= สิ่งที่ทำให้ตกไปในที่ชั่ว)
คำแปลสามัญของบาป คือลามก (ต่ำทราม หรือเลว)
บางครั้งใช้เป็นคำวิเศษณ์ของวิบาก แปลว่า ทุกข์ หรืออนิฏฐ์ (ไม่น่าปรารถนา) ก็ได้
ที่กล่าวมานั้น เป็นความหมายที่นักศัพท์ศาสตร์คือนักภาษาแสดงไว้
ซึ่งเป็นเพียงด้านหนึ่งเท่านั้น
จึงควรทราบความหมายในแง่ของหลักธรรมแท้ๆ ด้วย
เมื่อว่า โดยความหมายอย่างกว้างที่สุด
บุญมีความหมายเท่ากับกุศล บาปก็มีความหมายเท่ากับอกุศล แต่ในการใช้จริง
บุญและบาปมักปรากฏในความหมายที่จำกัดแคบและจำเพาะแง่มากกว่า กุศลและอกุศล
กล่าวได้ว่า บาป ใช้ในความหมายเท่ากับอกุศล มากกว่าที่บุญใช้ในความหมายเท่ากับกุศลที่ปรากฏบ่อย
ก็คือ กุศลใช้ในความหมายเท่ากับบุญ ความที่ว่านี้เป็นอย่างไร พึงพิจารณาต่อไป
คัดลอกจากหนังสือพุทธธรรม ฉบับ ปรับขยาย หน้าที่ 251