คนทั่วไปมองครูอย่างไร ?
แต่วันนี้เราจะพูดกันถึงเรื่องครู ว่าครูเขาถูกมองอย่างไร ? คนทั่วไปเขามองครูอย่างไร ?
เมื่อไรจุดประสงค์จะมาพบกัน ? มันเป็นเรื่องที่มนุษย์ควรจะพูดเพื่อมนุษย์เอง นั่นแหละเรียกว่า
พูดกันอย่างชาวบ้าน ไม่เอาตามที่เขาบัญญัติไว้ในตำรา ตำราชั้นดีเลิศ ชั้นที่เขาไปเรียนกัน
เมืองนอกเมืองนานั้น อาตมาไม่รู้เรื่องเลย ว่าเขาจะให้ความหมายของคำว่า...ครู...อย่างไร
การศึกษา อย่างไร อะไร ตามแบบสูงสุดของเขานั้น แล้วส่วนมากมันก็คงใช้ปฏิบัติอะไรไม่ได้
เพราะว่าเขาพูดกัน อย่างนั้นมาเป็นสิบๆปี แล้วก็ไม่เห็นโลกนี้มันดีขึ้น แม้ในแง่ของการศึกษา
ที่กล้าพูดว่า โลกนี้มันไม่ดีขึ้น ก็เพราะว่ามันยังเต็มไปด้วยอันธพาล อยู่นั่นแหละ ในประเทศ
มหาอำนาจที่เป็นผู้นำทางการศึกษา มันก็เต็มไปด้วยอันธพาล เต็มไปด้วยเหตุการณ์ร้ายๆ ที่
ไม่มีศีลธรรม หรือป่าเถื่อน อยู่มากเหมือนกัน นี้แสดงว่าการศึกษานั้นมันยังไม่ได้ผล เพราะ
อะไรไม่ทราบได้ แต่อยากจะพูดว่า เพราะมันดีเกินไป มันคิดอย่างกะว่าเทวดาคิด หรือจะ
เป็นเรื่องของเทวดาไปเสียมากกว่า ที่จะเป็นเรื่องของมนุษย์ แล้วมันก็เต็มไปด้วยคำพูด
มากมาย ที่จดจำกันไม่ไหว จนทำความเข้าใจกันไม่หวาดไหว เราจึงยังไม่ได้รับผลของ
การศึกษา โดยเฉพาะอย่างยิ่งยังไม่ได้รับผลของการที่ว่าในโลกนี้มีครูกี่ล้านคน ไปคำนวณ
ดูเอง ว่าครูในโลกนี้มันมีกี่ล้านๆคน หรือกี่สิบล้านคน? แล้วมันทำให้โลกดีขึ้นอย่างเป็นที่
น่าพอใจอย่างไรบ้าง ก็ลองคิดดูด้วยจิตใจที่อิสระ ถ้าจิตใจไม่อิสระ มันน้อมเอียงไปเป็นทาส
ทางปัญญาของเขาเสียแล้วมันก็ไม่มีทางที่จะมองเห็นอะไรเลย...
--------------------------------------------------------------------------------------------
วรรณกรรมชุดธรรมโฆษณ์จากพระโอษฐ์ลอยปทุมหมุนล้อธรรมจักร ขอฝากไว้เป็นมรดก
อนุสรณ์ของผู้ประครองจิตร้อยกรองแล้วประคองปล่อยลงสู่ธรรมวารี คือ ห้วงหฤทัยแห่ง
ท่านสาธุชนทั้งหลายทั่วพื้นปฐพี เพื่องอกงามในห้วงแห่งธรรมวารีนั้น ตลอดกัลปาวสาน
อย่ารู้สิ้น
มรดกที่ขอฝากไว้ ของพุทธทาส...!