ยินดีที่จะเสี่ยง เมื่อศัลยแพทย์คนนี้ตัดสินใจมาขายรองเท้าเธอกลัวที่จะเสียใจที่ไม่ได้ทำมากกว่าความล้มเหลว โดย มาเรีย บาร์ติโรโมท

ยินดีที่จะเสี่ยง
เมื่อศัยลแพทย์คนนี้ตัดสินใจมาขายรองเท้า 
เธอกลัวจะเสียใจที่ไม่ได้ทำมากกว่ากลัวล้มเหลว
โดย มาเรีย บาร์ติโรโม

.................................................................................................................

หลังจากเข้าเวร 36 ชั่วโมง ในฐานะแพทย์ประจำบ้าน ด้านศัลยกรรม
กระดูกและข้อ ทาริน โรส รู้รสของอาการเจ็บเท้าเป็นอย่างดี แต่สิ่งที่ต่าง
ไปจากผู้ร่วมงานส่วนใหญ่ก็คือ เธอแปรความเจ็บปวดให้กลายเป็นเงิน ทุกวันนี้ 
เธอเป็นประธานเจ้าหน้าที่บริหารของทาริน โรส อินเตอร์เนชันแนบ บริษัทมูลค่า 
25 ล้านเหรียญซึ่งทำรองเท้าที่เก๋ไก๋ใส่สบาย

เธอเป็นหนึ่งในผู้อพยพชาวเวียดนามที่ไปอยู่สหรัฐฯเมื่ออายุแปดขวบ 
โรสคิดว่าน่าจะดำเนินรอยตามพ่อที่เป็นนายแพทย์ แล้วมุเรียนจนปริญญาแพทย์
ศาสตร์บัณฑิตจากมหาวิทยาลัย เซาท์เทิร์นแคลิฟอเนีย
และเลือกเข้าฝึกเฉพาะทางอย่างหนักหน่วยทางด้าน
ศัลยกรรมกระดูกและข้อ 

แต่พอถึงเวลาที่ต้องสมัครทุนเรียนเฉพาะด้าน
โรสพบว่าใจเธอไม่ได้ฝักใฝ่ด้านการแพทย์แล้ว 
"ฉันรู้สึกว่าบางส่วนในตัวฉันที่รักการเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ รักการผจญภัย 
จะต้องเฉาตายไปแน่ๆ"

โรสเป็นคนรักรองเท้ามาตลอดโดยเฉพาะรองเท้าส้นสูง 
ขณะเพื่อนๆหมอพากันมุ่งหน้ากลับบ้านหลังยืนทำงานมานานหลายชั่วโมง
เธอบอกว่า "ฉันจะมุ่งไปห้างนีแมนมาร์กัส เพื่อการชอปปิ้งบำบัด"
โรสสงสัยว่าถ้าเธอหันหลังให้กับวิชาชีพ


แล้วมาเรียนวิธีทำรองเท้าคู่สวยที่ทนทานกับการทำงานทั้งวันได้ล่ะ

ความที่เป็นคนช่างคิดวิเคราะห์ โรสตระหนักว่าสิ่งที่จะหยุดเธอได้ก็คือ
"การกลัวความล้มเหลว ฉันรู้เลยว่าเพื่อนๆและญาติพี่น้องจะพูดกันว่า
"ทำไมเธอถึงออกจากงานที่มีความมั่นคงอย่างนั้น" แล้วถ้าล้มเหลว
ฉันจะเผชิญหน้ากับพวกเขาได้หรือไม่ แต่ฉันคิดว่าไม่เห็นเป็นไรนี่ 
ยังไงก็กลับไปสมัครทุนเรียนต่อได้ฉันเริ่มยอมรับว่าไม่เป็นไรหรอกเพราะฉันก็พูดได้ว่า
"ฉันทำไม่ได้ แต่ก็ได้ลองทำแล้ว" ทันทีที่สบายใจกับภาพนี้ในความคิด
ความกลัวก็จางหางไป ฉันคิดได้ว่า กลัวตนเองเสียใจที่ไม่ได้ทำมากกว่ากลัวความลมเหลว
แล้วเมื่อก้าวไปบนเส้นทางที่คุณเลือกเอง ก็มีเพียงหนทางเดียวคือต้องมุเพื่อความสำเร็จ"


แต่ก่อนอื่น โรงต้องเรียนรู้เกี่ยกับธุรกิจรองเท้าก่อน 
"ข้อดีของการเรียนหมอก็คือสอนให้คุณเรียนรู้สิ่งต่างๆ" 
เธอบอก "เพราะคนไข้แต่ละรายจะต่างกันเสมอ"


โรงเป็นเพื่อกับพนักงานขายที่รู้จักกับคนที่ทำธุรกิจรองเท้าในอิตาลี
เธอแนะนำสองฝ่ายให้รู้จักกัน 
แล้วโรสก็มุ่งหน้าสู่มิลานเพื่อเรียนรู้วิธีทำรองเท้า

เธอไม่มีเงินที่จะทำงานวิจัยกับกลุ่นคนเพื่อศึกษาความเป็นไปได้ของตลาด 
"งานวิจัยของฉัน คือ ไปนั่งอยู่ที่โซฟาที่ห้างนีแมน มาร์กัส 
คอยถามบรรดาผู้หญิงว่าเธออยากได้รองเท้าแบบไหนกันบ้าง 
จากนั้นฉันก็ศึกษาภูมิหลังและวิถีของลูกค้ากลุ่มต่างๆ 
และพบว่าคนวัยกลางคนคือประชากรกลุ่มใหญ่ที่สุด 
พวกเขามีเงินมากกว่าคนกลุ่มอื่นๆ และเท้าเจ็บปวดได้ง่ายเมื่ออายุมากขึ้น"

ด้วยข้อมูลการวิจัยสนับสนุนนี้โรสได้รับอนุมัติเงินกู้ 200,000 เหรียญ 
จากองค์กรเพื่อธุรกิจขนาดเล็กในปี 2541 เธอใส่รองเท้า
หนักของตัวเองหลายคู่ไปโชว์เป็นตัวอย่างให้ร้านรองเท้าทั้งหลาย 
รวมทั้งให้ผู้จัดซึ้งของห้างระดังสูง

"มีคนบอกว่าต้องใช้เงินสักสิบล้านเหรียญในการสร้างสินค้ายี่ห้อใหม่"
โรสเล่า "เธอไม่มีเงินสิบล้านหรอก แต่มีเรื่องราวน่าสนใจจนทำให้
นิตยสารหลายเล่มนำไปตีพิมพ์ ทารินโรส อินเตอร์เนชันแนล
จึงแจ้งเกิดตั้งแต่นั้น


"ตอนเริ่มต้น ฉันทำเองทุกอย่าง ตั้งแต่ออกแบบ ดูแลการตลาด
และทำบัญชี" โรสรำลึก "มีหลายครั้งที่ฉันหงุดหงิดมาก 
จำได้ว่าตัวเองนั่งร้องไห้เมื่อมีลูกค้าร้องถาม
"รองเท้าฉันเมื่อไหร่จะได้ ส่วนคนขายของให้เราก็เร่ง" 
แล้วเงินฉันเมื่อไหร่จะได้" แต่ก็เช่นเดียวกับการเป็นแพทย์ 
เวลาที่คุณต้องรักษาชีวิตคนไข้ คุณจะไม่คิดเรื่องยอมแพ้เลย"

การมองโลในแง่ดีของเธอช่วยได้มาก 
"ถ้ามีใครบอกฉันว่า เรายังขาดเงินอีก 
สองแสนเหรียญเพื่อให้ถึงเป้า
ฉันจะบอกว่า 
"มาดูกันสิว่าเราจะหาเงินจำนวนนี้ได้จากไหนได้บ้าง"


แปดปีแล้วที่โรสเริ่มธุรกิจ ปัจจุบัน เธออายุ 40 ปี 
รองเท้าของเธอวางจำหน่ายในห้างกว่า 220 
แห่งทั่วโลก โรสมีบูติกรองเท้าของตัวเองสี่ร้านในสหรัฐฯ
และอีกร้านเพิ่งเปิดในกรุงปารีส

รองเท้าของเธอทำในอิตาลี 
ตัดเย็บด้วยมือจากหนังที่ดีที่สุด 
และออกแบบเข้ากับหลักสรีระเพื่อให้สวนสบายทั้งผู้หญิงและผู้ชาย
ราคามีตั้งแต่คู่ละ 200 จนถึง 400 เหรียญ 
โรสจะคอบดูแลด้วยว่าสินค้ามีเพียงพอ
สำหรับขายผ่านแค็ตตาล็อกลดราคา
และเว็บไซด์รวมทั้งช่วยลดราคาประจำปี 
"ครอบครัวของฉันเริ่มชีวิตในประเทศนี้จากเสื่อผืนหมอนใบจริงๆ ฉันเลยไม่มีปัญหาที่จะขายลดราคา ลูกค้าที่ซื้อจากแค็ดตาล็อกลดราคาวันนี้
อาจกลายเป็นลูกค้ามีระดับของเราในวันหน้า"

วันนี้ที่เธอได้สุขสมกับความคลั่งไคล้รองเท้าอย่างเต็มที่นั้น 
โรสมีรองเท้าของตัวเองเกือบ 200 คู่
"และอีกกว่าสองหมื่นรู่ในโกดังที่ยืมใส่ได้ทุกเวลา"เธอบก

โรสไม่เคยเสียใจที่บอกลาอาชีพแพทย์ 
"สิ่งที่ฉันทำอยู่ตอนนี้ ไม่ต่างอะไรกับที่เคยทำในฐานะแพทย์ 
ทั้งสองงานมีเป้าหมายเดียวกันนั่นคือความบรรเทาความเจ็บปวด
 อาจารย์คนหนึ่งเคยบอกว่า ในฐานะศัลยแพทย์ เธออาจช่วยคนไข้ได้ไม่กี่คน
เฉพาะที่มาหาเธอที่คลินิกเท่านั้น 
ตอนนี้ เธอทำอะไรได้มากกว่านั้นตั้งเยอะ"

เมื่อมองย้อนกลับไป โรสยอมรับว่าเธอมีโชคดีถึงสองครั้ง 
"สำหรับฉันแล้ว โชคคือการเตรียมตัวให้พร้อม สำหรับโอกาสต่างๆ
ที่จะเข้ามา คุณต้องมีจิตใจที่เปิดกว้าง มีทักษะที่เหมาะสม 
และมีความพร้อมที่จะมองเห็นโอกาสเบื้องหน้า
โชคอาจเปิดประตูให้คุณ แต่คุณก็ต้องเดินผ่านประตูนั้นไปด้วย"
และถ้าจะให้ดีควรเดินไปด้วยรองเท้าที่ดูดี ใส่สบายสักคู่ ....

บทความดีดีจาก... www.trilakbooks.com ร้านหนังสือไตรลักษณ์ ศูนย์หนังสือพระพุทธศาสนา ริมกำแพงวัดญาณเวศกวัน