อานาปานสติตามรอยพระพุทธองค์-โดยศรีศากยอโศก

หนังสือธรรมะ เรื่อง  อานาปานสติ ตามรอยพระพุทธองค์ ตามรอยพระพุทธองค์

โดย ศรีศากยอโศก

ขนาด 14.5*21 cm 

จำนวน 462 หน้า 

กระดาษถนอมสายตา สีครีม

ปกแข็งเย็บกี่อย่างดี

......................................................................

........................................................................

คำแปล และความหมายของ "อานาปานสติสูตร"

คือปริยัติ

วิธีการ "นั่งสมาธิภาวนา โดยอานาปานสติสมาธิ"

คือปฏิบัติ

สภาวธรรมที่บังเกิดขึ้นจริงจากการปฏิบัติ"

คือปฏิเวธ

...........................................................................

คำนำ ที่ท่านผู้สนใจศึกษาควรอ่าน

พุทธศาสนิกชนทั้งหลาย เรื่อง "อานาปานสติภาวนา" นั้น นับ

ว่าเป็นที่แพร่หลายไปในหมู่พุทธศานิกชนทั้งหลายอย่างกว้างขวาง ทั้งภายในประเทศ

และต่างประเทศ ข้อนี้จึงนับเป็นคุณธรรมอันแสนประเสริฐ

ของพระอรยสงฆ์ทั้งหลายนับแต่พุทธกาลล่วงมา ที่ได้แสดงธรรมอบรม

สั่งสอนพุทธศาสนิกชนทั้งหลาย ด้วยหลักธรรมอันเอกของพระศาสดาเจ้า

คือ "อานานสติสูตร"

อย่างไรก็ตาม การปฏิบัติอานาปานสติภาวนา ที่นับได้ว่าสมบูรณ์ ที่สุด คือ

"อานาปานสติสูตร

ซึ่งมี ๔ จตุกะ และมี ๑๖ ลำดับขั้นตอนนั้น" ปรากฎอยู่ภายในแผ่นดินไทย

ซึ่งความพร้อมบริบูรณ์ ที่กล่าว

ถึงนั้น ย่อมหมายถึง "การบำเพ็ญเพียงอานาปานสติสูตร ตามรอยพระพุทธองค์

มิใช่การบำเพ็ญเพียรอานาปานสติสูตร

ตามรอยพระพุทธองค์ มิใช่การบำเพ็ญเพียงตามรอยสมณพราหมณ์

นิกายเหล่าใด"

ข้าพเจ้ากล่าวเยี่ยงนี้ ก็เพราะว่า "สมณพราหมณ์นิกายบางเหล่า อาศัย

บางส่วนของอานาปานสติสูตรในการศึกษาปฏิบัติเท่านั้น

แต่เติมแต่งโวหารภาษาอันแยบคายในการแสดงธรรม มากกว่า การสำแดงสภาวธรรมที่บังเกิดขึ้นจริงๆ จากการปฏิบัติ"

ด้วยวิธีการเยี่ยงนี้ ความสุขอันเป็นที่ตั้งแต่ตัณหาเพราะการปฏิบัติอานาปานสติสูตร 

เพียงบางส่วนจึงบังเกิดขึ้นไปทั่วในหมู่นักปฏิบัติธรรมบางเหล่า เป็นต้นว่า

การมีความสุขอยู่กับลมหายใจเข้า การมีความสุขอยู่กับลมหายใจออก

มีความสุขทุกครั้งที่เราหายใจเข้า

หายใจออก มีความสุขตลอดเวลาเมื่อเรามีลาหายใจ เราย่อมเป็นหนึ่งเดียวกันกับธรรมชาติ

เมื่อหายใจเข้า เราย่อมเป็นหนึ่งเดียวกันกับธรรมชาติเมื่อหายใจออก ฯลฯ

อย่างนี้เป็นต้น นี้คือ ความสุขอันเป็นที่ตั้งแห่ง ตัณหา อุปาทาน กระแสปฏิจจสมุปบาท

เป็นความทุกข์ในทางพระพุทธศาสนา" การแสดงธรรมอย่างนี้

คือการ แสดงโวหารในธรรม ไม่ใช่ปฏิเวธในทางธรรม

พุทธศาสนิกชนทั้งหลาย หลักธรรมเป็นจำนวนมากล้วนมีการนำไป

ปฏิบัติพร้อมบริบูรณ์เฉพาะในแผ่นดินไทยเท่านั้น เช่น มหาสติปัฏฐาน ๔ เป็นต้น

นับเป็นกุศลอันยิ่งแล้วที่พุทธศาสนิกชนแห่งสยามประเทศได้มีผู้แสดงธรรมอันพร้อม

บริบูรณ์นำทางในการบำเพ็ยเพียรกรรมฐานภาวนา

นี้คือความหมายอันลึกลับว่า "แผ่นดินไทย นี้คือ สถานที่ประดิษฐาน

พระพุทธศาสนาของพระศาสดาเจ้าเพียงหนึ่งเดียว "

ถึงแม้ว่าจะมีพุทธศาสนิกชนปรากฏอยู่ในประเทศอื่นๆ อีกเป็นจำนวนมาก

ก็ตาม เพราะความหมายของการเป็นสถานที่ประดิษฐาน

พระพุทธศาสนาของแผ่นดินไทยนั้นคือ "ความพร้อมบริบูรณ์ของปริยัติ ปฏิบัติ และปฏิเวธ"

ซึ่งไม่มีประเทศใด ๆอีกแล้ว

สำปรับ "ปริยัติ คือความรู้ในทางพระพวุทธศาสนา"นั้นอาจมาีอยู่หลายประเทศ

ได้แก่ พระไตรปิฎก แต่สำหรับปฏิบัตินั้น ย่อมีเฉพาะ

ภายในแผ่นดินไทย คือการปฏิบัติตามรอยพระพุทธองค์ ไม่ใช่ปฏิบัติตาม

ลัทธิของตน ตามความเห็นความพอใจของตน แต่อ้างถึงพระไตรปิฎกโดย

เฉพาะปฏิเวธนั้น ย่อมไม่ปรากฎอยู่ในต่างประเทศเลย

่ส่วนใหญ่ มักจะเป็นโวหารแยบคายของภาษาที่ประดิษฐ์ขึ้นมาเองตามใจชอบ

พุทธศาสนิกชนทั้งหลาย กรรมฐานภาวนาของหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

นี้แล คือ "ตัวอย่างความพร้อมบริบูรณ์ของปริยัติ ปฏิบัติ ปฏิเวธ

บนแผ่นดินไทย การบำเพ็ยเพียรกรรมฐานภาวนาตามรอย

พระพุทธองค์ ไม่ใช่วิปัสสนึก และโวหารภาษาแยบคายในการปฏิบัติะรรม"

ท่านผู้บำเพียญเพียรทั้งหลาย พระอรยสงฆ์ทั้งหลายนับแต่พุทธกาล

ล่วงมา ได้นำคำสั่งสอนของสมเด็จ พระบรมศาสดา แห่งบวรพระพุทธศาสนาอันว่าด้วย

"อานาปานสติสูตร" มาแสดงตาเหล่าพุทธศาสนิกชน ทั้งหลาย

ข้าพเจ้าขอนอบน้อมแด่พระอริยสงฆ์ทั้งหลายเหล่านั้น

คือ "พระอริยสงฆ์ที่แสดงอานาปานสติสูตร ตามรอยพระพุทธองค์ที่แท้จริงเท่านั้น"

 เพราะข้าพเจ้าได้อาศัย "ญาณวิถีแห่งความรู้แจ้งอันบังเกิดขึ้นแล้วจากการแสดงธรรม

ของอริยสงฆ์ทั้งหลายเหล่านั้นเป็นบาทฐานในการแสดงธรรมของข้าพเจ้า ภายในหนังสือเล่มนี้"

หากท่านผู้บำเพ็ญเพียรทั้งหลายต้องการถามข้าพเจ้าถึงความถูกต้องของหนังสือเล่มนี้

ข้าพเจ้าย่อมแนะนำให้ท่านได้ทบทวนคำ "อธิฐานวาระจิต" ของข้าพเจ้าดูเถิด

การแสดงวาระจิตเยี่ยงนี้

ย่อมไม่สามารถบังเกิดขึ้นกับบุคคลอื่นได้เลย

หรือย่อมมีบุคคลอื่นกระทำเยี่ยงนี้ เพราะหลักธรรมของพระบรมศาสดาเจ้าย่อมบริสุทธิ์ย่ิง

ย่อมละเอียดอ่อนลึกซึ้งยิ่ง

กว่าที่ข้าพเจ้าจักแสดง "อานาปานสติสูตร" ได้นั้น ข้าพเจ้าต้องแสดง

"กรรมฐานและฌานสมาบัติ, วิปัสสนากรรมฐาน, มหาสติปัฏฐานสูตร" เป็นเบื้องต้น

เพราะว่า "อานาปานสติภาวนา" นั้นมิใช่เป็นของง่ายเลย

ผู้บำเพ็ญเพียร ต้องแตกฉานในความหมายของคำว่า "นิมิตรอารมณ์กรรมฐาน"

คำว่า "สัมมาสติ" คำว่า "สัมมาสมาธิ"

คำว่า "วิตก และวิจาร" กล่าวคือ "องค์ธรรมที่ใช้ในกรรมฐานภาวนาทั่วไป"

นอกจากนี้ ผู้บำเพ็ญเพียรต้องเข้าใจความแตกต่างระหว่าง "อนุปัสสนา คือการตามเห็น"

กับ "วิปัสสนา คือความรู้แจ้งแห่งใจ"

ผู้บำเพ็ญเพียรต้องเข้ใจความแตกต่างของ "มหาสติปัฏฐานกับอานาปานสติสูตร"

ต้องใจ "สมถกรรมฐาน, วิปัสสนากรรมฐาน กับอานาปานสติสูตร" อย่างนี้เป็นต้น

หากแม้นกุศลกรรมใด ๆ ได้บังเกิดขึ้นจากงานเขียนชิ้นนี้ ข้าพเจ้า 

ขออุทิศถวายแด่บิดามารดา ผู้ให้กำเนิดด้วยธาตุแท้ความกตัญญูกตเวที ขออุทิศถวาย

แด่พระอริยสงฆ์ผู้เป็นครูบาอาจารย์ของข้าพเจ้าทางสมาธิญาณ ขออุทิศแด่เจ้ากรรมนายเวรทั้งหลาย

บัดนี้ กฎแห่งกรรมในพระพุทธศาสนา คอืการแสดงพระธรรม

เทศนาอันว่าด้วย "อานาปานสติสูตร" ของข้าพเจ้าได้บรรลุความปรารถนา 

นับแต่กาลก่อนล่วงมาแล้ว ขอพระพุทธศาสนา

จงรุ่งเรืองแผ่ไพศาล เป็นปึกแผ่นแน่นหนาตราบสิ้นอายุพระพุทธศาสนา เทอญ.

ศรีศากยอโศก

....................................................................................

......................................................................