ทำหนึ่งได้ร้อยทำร้อยได้ล้านกฎแห่งทานมหัศจรรย์แห่งการให้

ทำหนึ่งได้ร้อย ทำร้อยได้ล้าน กฎแห่งทาน มหัศจรรย์แห่งการให้

ขนาด 14.5 x 21 cm

จำนวน 232 หน้า

โดย พระธรรมวิทสุทธิกวี (พิจิตร ฐิตวัณโณ)

…………………………………………………………

การสั่งสมบุญ

หลักธรรมที่พระพุทธเจ้าทรงแสดงไว้ในอนุปุพพิกถา นั้น เริ่มด้วย

การทานกถา พรรณนาถึงการให้ทาน อันเป็นหลักที่สอนให้เสียสละ

เพื่อความไม่เห็นแก่ตัว และเพื่อความสงบสุข

ในสังคมมนุษย์

ในการศึกษาเรื่องการให้ทานนั้น ผู้ศึกษาจะต้องทำความเข้าใจ

เรื่อง การสั่งสมบุญเสียก่อน เพราะการสั่งสมบุญเป็นเหตุให้มนุษย์

ดำรงชีพอยู่อย่างสงบสุขในสังสารวัฏ

การเวียนว่ายตายเกิดหรือการท่องเที่ยวของสัตว์โลกใน

สังสารวัฏนั้น เป็นการเดินทางไกลที่นานแสนนานอย่างไม่มีที่

สิ้นสุดหากว่ายังมีกิเลสอยู่ เพราะยังต้องเวียนว่ายตายเกิด

อยู่ในภพน้อยภพใหญ่ หรือชาติต่างๆ ตามพลังแห่งบุญบาป

ที่ได้สั่งสมไว้ นี่คือกฎแห่งธรรมชาติ สำหรับทุกชีวิต

คนเดินทางไกล จำเป็นต้องเตรียมเสบียงเดินทางไปด้วย

ยิ่งทางไกลมากก็ยิ่งเตรียมมากฉันใด คนที่รู้ว่าตนเองจะต้อง

เวียนว่ายตายเกิดอยู่ใน

สังสารวัฏ ก็จำต้องเตรียมเสบียงสำหรับเดินทางไกลไว้ฉันนั้น

มิฉะนั้นก็จะต้องลำบากมากในหนทาง และเสบียงที่จะต้องเตรียม

ติดตัวไปนี้ก็คือบุญนี่เอง อันเป็นสิ่งที่จะนำติดตัวไปได้ในการเดินทางไกล

ในสังสารวัฏ ด้วยความไม่ประมาท และสามารถนำไปถึงฝั่งคือนิพพาน

อันเป็นที่สิ้นสุดได้ในที่สุด เสบียงคือบุญนี้จะต้องเตรียมสะสมเอาไว้ให้ได้มากพอ

การสั่งสมบุญเป็นการสร้างคุณภาพให้แก่จิตของตน จึงเป็นการสร้างที่พึ่งให้แก่ตน

แต่ในการสร้างคุณภาพให้เกิดแก่จิตนี้ คนอื่น ไม่สามารถทำได้ เราเองเท่านั้น

จะต้องสร้างให้ตัวเราเอง จะให้คนอื่นทำแทนให้ไม่ได้

เช่นเดียวกับการรับประทานอาหารหรือการเรียนรู้ จะให้คนอื่น ทำแทนไม่ได้

.....................................................

คุณค่าของบุญ

เมื่อกล่าวตามหลักพระพุทธศานาแล้วถือว่า ความสุขและความทุกข์หรือเคราะห์ดี

และเคราะห์ร้ายของมนุษย์ทุกคนขึ้นอยู่กับกรรมดีและกรรมชั่ว หรือบุญและบาปที่เขาทำไว้ทั้งสิ้น

ไม่ใช่เกิดจากเหตุภายนอก ไม่ใช่เกิดโดยเหตุบังเอิญ ไม่ใช่อำนาจของพระเจ้า

หรืออำนาจภายนอกอันศักดิ์สิทธิ์มาดลบันดาล

โดยเฉพาะในด้านความสุขความเจริญนั้น เกิดจาก

คำสอนในพระพุทธศาสนา มุ่งสอนยกระดับจิตของผู้ปฏิบัติให้สูงขึ้น

ตามลำดับ จนถึงความสิ้นสุดทุกข์ในที่สุด โดยสอนจากสิ่งที่ง่ายไปสู่สิ่งที่ยาก

จากรูปธรรมไปสู่นามธรรม คำสอนเช่นนี้ท่านเรียกว่า “อนุปุพพิกถา คือ คำ

สอนที่แสดงไปตามลำดับ” ไม่ข้ามขั้น ไม่ตัดลัดให้ขาความ คำสอนเช่นนี้ย่อมฟอก

จิตของผู้ฟังให้สูงขึ้นตามลำดับ ดังที่ทรงแสดงแก่ยสกุลบุตรและ

อนาถปิณฑิกเศรษฐี เป็นต้น ทำให้ท่านผู้ฟังสำเร็จมรรคผลทั้งสิ้น อนุปุพพิกถา

พระพุทธองค์ทรงแสดงแก่ฆราวาส คือผู้ที่ยังอยู่ครองเรือน แล้วจบลงด้วยอริยสัจจ์ ๔

หลักธรรมที่พระพุทธเจ้าทรงแสดงในอนุปุพพิกถา

ได้ทรงแสดงไปตามลำดับ มี ๕ ประการ คือ

๑.    ทานกถา กล่าวถึงการให้ทาน

๒.   สีลกถา กล่าวถึงเรื่องการ

๓.   สัคคกถา กล่าวถึงสวรรค์

๔.   กามาทีนวกถา กล่าวถึงโทษของกาม

๕.   เนกขัมมานิสังสกถา กล่าวถึงอานิสงส์ของการออกบวช

เมื่อทรงแสดงอนุปุพนิกถาจบแล้ว ระองค์ก็ทรงแสดงอริยสัจจ์ ๔

เพื่อให้ผู้ฟังได้บรรลุมรรคผลในที่สุด

อนุปุพพิกถา ที่ปรากฏในบาลีพระไตรปิฎกนั้น พระธรรมสังคหกาจารย์
คือ อาจารย์ผู้สังคายนาพระธรรมวินัย ท่านอริบายความหมายของแต่ละข้อไว้สั้นมาก

ทั้งไม่ได้ยกตัวอย่างหรือนิทานมาประกอบไว้ด้วย เพราะท่านคงเห็นว่า

 ความหมายของหลักธรรมทั้ง๕ ประการนี้ เข้าใจไม่ยากในสมัยของท่าน

 ซ้ำแต่ละข้อแต่ปรากฏอยู่ในคัมภีร์ต่างๆ เป็นอันมากแล้ว

ผู้เขียนเห็นว่า อนุปุพพิกถา นี้เป็นหลักธรรมที่ให้คุณค่าแก่การศึกษาปฏิบัติมาก

 เพราะเริ่มต้นด้วยหลักธรรมขั้นพื้นฐานของชีวิตจนถึงการออกบวช

โดยฟอกจิตของผู้ฟังหรือผู้อ่านให้สูงขึ้นตามลำดับ พุทธศาสนิกชนทั่วไปหรือผู้ที่ยัง

ไม่รู้จักพระพุทธศษสนา ควรทราบเป็นอย่างยิ่ง จึงได้ใช้เวลา เป็นอันมาก

ในการค้นคว้าจากพระไตรปิฎกและปกรณ์วิเศษ รวมทั้งหนังสืออื่นๆ

ทางพระพุทธศาสนา เป็นอันมากเขียนหนังสือนี้ออกมา

เพื่อให้หนังสือชุดนี้บริบูรณ์ที่สุดเท่าที่จะทำได้ โดยในครั้งแรก

ได้บรรยายหรือแสดงแก่ อุบาสกอุบาสิกา ที่สำนักชีวัตโสมนัสวิหาร

 ทุกคืนวันธรรมสวนะในช่วงเข้าพรรษาปีละ ๑ เรื่อง (กถา)

 แต่จัดทำออกมาเป็นเทสคาสเซทก่อน จึงได้แสดงติดต่อกันเป็นเวลา ๕ ปี

 ตั้งแต่ พ.ศ. ๒๕๓๓-๒๕๓๗ แล้วทยอยจัดพิมพ์ออกเผยแพร่เป็นรูปเล่ม

อนุปุพพิกถาทีปนี ทั้งหมด ๕ ภาค ได้จัดพิมพ์เป็นหนังสือภาคละ ๑ เล่ม ดังนี้

ภาคที่ ๑ การสั่งสมบุญด้วยการให้ทาน

ภาคที่ ๒ การสั่งสมบุญด้วยการรักษาศีล

ภาคที่ ๓ พรรณนาสวรรค์

ภาคที่ ๔ โทษของกาม

ภาคที่ ๕ อานิสงส์ของการออกบวช

เฉพาะในภาคแรกนี้ ได้กล่าวถึง ทานกถา คือการสั่งสมบุญด้วย

 การให้ทาน หากท่านผู้ใฝ่ธรรมได้อ่านและปฏิบัติตามหนังสือนี้ด้วยความตั้งใจ

ในการเพิ่มความรู้และหลักการปฏิบัติ ก็จะได้เพิ่มพูนความรู้ทางพระพุทธศาสนา

 และเพิ่มพูนบุญกุศลให้แก่ตนได้มากขึ้น ไม่หลงเข้าใจผิดหรือปฏับัติผิด

ในเรื่องการให้ทาน ทั้งจะได้มีส่วนในการแนะนำผู้อื่นได้ผลดยิ่งขึ้น

 อันเป็นส่วนหนึ่งในการนำความสงบสุขมาแก่ตนและส่วนรวม

 ทั้งจะเป็นไปเพื่อความดำรงมั่นแห่งพระพุทธศาสนาในชาติของเรา

หวังเป็นอย่างยิ่งว่า หนังสือชุดนี้จะอำนวยประโยชน์ให้ท่านผู้สนใจเป็นอย่างดี

……………………………….