สมถวิปัสสนาแห่งยุคปรมาณู-พุทธทาสภิกขุ-ราคา250บาท

สมถวิปัสสนาแห่งยุคปรมาณู-พุทธทาสภิกขุ-ราคา250บาท

โดยหลวงพ่อพุทธทาสภิกขุ

ขนาด 15.1*21.6 cm

ปกแข็งเย็บกี่อย่างดี

จำนวน 472 หน้า

พิมพ์ด้วยกระดาษถนอมสายตาสีครีม

..................................................................

ในคัมภีร์พระพุทธศานา นิยมแบ่งคน เป็น ๔ พวก

เป็นคนที่มีปัญญา ๓ พวก

พวกสุดท้ายไม่มีปัญญา ก็ต้องอาศัยความเชื่อ

ถ้าไม่ยอมเชื่อก็เลิกกัน

พวกที่หนึ่งเรียกว่า อุคฆฏิตัญญู : นี่เหมือนกับฉลาด มาแต่ในท้อง

พูดอะไรคำเดียวรู้เรื่องหมด พูดอะไร ๒-๓ คำ ก็เป็นพระอรหันต์แล้ว นี้ก็พวกหนึ่ง

ตัวอย่างเช่น องคุลีมาล หรือปัญจวัคคีย์ เป็นต้น

อีกพวหนึ่งเรียกว่า วิปจิตัญญู :

พวกนี้ต้องอธิบายกันหลายคำ ; นี้รองลงมา

พวกที่สามเรียกว่า เนยยะ :

นี้คือพวกที่พอจะนำไปได้เท่านั้น จะต้องปล้ำปลุกล้มลุกคลุกลานกันไปตามเรื่อง

แต่ในที่สุดก็ไปได้เหมือนกัน

พวกที่สี่ พวกสุดท้าย เรียกว่า ปทปรมะ :

นี้พวกที่จะไม่มีปัญญาเลย แล้วจะต้องอาศัยความเชื่อ ถ้าไม่อาศัยความเชื่ออีก ก็เลิกกัน

ช่วยอะไรไม่ได้เลย

ฉะนั้นข้อปฏิบัติในพระพุทธสาสนา จึงสามารถจะแจกแจงออกไปได้โดยหลักอันนี้ว่า มีปัญญา

เป็นเบื้องหน้าก็มี มีวิริยะเป็นเบื้องหน้าก็มี มีศรัทธาเป็นเบื้องหน้าก็มี ก็ไปดูเอาเองว่าตัวเราควรจะอยู่ในพวกไหน

หรือว่าควรจะอยู่ในพวกที่เจือกันทั้งหมดก็ยังได้

เราจะต้องไปปรับปรุงตัวเองให้เหมาะสมเอาเอง แต่ถ้าว่า

นิสัยสันดานมีมาอย่างไรแล้ว ก็จงระวังให้มากหน่อย

เพราะว่ายากที่จะฝืนไปได้ อย่างเช่นว่า

คนที่คิดมาก มักมีนิสัยคิดซอกแซก จนเลยเถิด จนไม่มีประโยชน์

จนเป็นอุปสรรคกันเสียก็มี คนชนิดนี้ อย่าไปนิยมปัญญานักเลย หันมานิยมความเชื่อ

คือเชื่อพระพุทธเจ้า เชื่อพระธรรม เชื่อพระสงฆ์อย่างบ้าบอไปเลย แล้วก็ไม่ทำอะไรผิดแม้แต่นิดเดียว

นี่บางทีจะเคร่งกว่าคนที่ไม่บ้าเสียอีก ถ้าบ้าเชื่อ นี่ก็จะได้หย่อนความคิดซอกแซก จู้จี้พิถีพิถันั้นเสียบ้าง

เพื่อว่ามันจะได้กลมกลืนกัน เป็นต้น

แต่ว่ามันยากนักที่คนเราจะรู้จัก "ตัวเอง" ; ตัวเอง

เป็นสิ่งที่รู้จักยากกว่าสิ่งทั้งหลายในโลก แต่คนโง่ก็พูดว่า รู้จัก

ที่แท้เขาไม่ได้รู้จัก จึงทำผิดทั้งที่ถือดื้อว่าทำถูก

เขาทำผิดอยู่แท้ๆ ยังพูดว่าทำถูก

เขาเลวอยู่แท้ๆ ยังพูดว่าทำดี นี่ก็เพราะว่าเขาไม่รู้จักตัวเอง

ฉะนั้น การที่จะรู้ว่าเราเหมาะสมกับปฏิปทาระบอบไหนนี้ ก็ยากเหมือนกัน

แต่ว่าก็มิใช่จะสุดวิสัย ถ้าพยายามสังเกตดูให้ดีๆ

ก็จะค่อยๆ รู้จักตัวเองขึ้นทีละเล็กละน้อย ตะล่อมไปหาเรื่องไม่มีเน้นดีที่สุด

ที่ง่าย ที่สะดวกได้ แต่ถ้าว่าจะสังเกดูตามหลักของพุทธสาสนาแล้ว วิธีปฏิบัติก็อยู่ในพวกที่

"ฉบับพลัน" มากกว่า

ทีนี้คำว่า "ฉับพลัน" มิได้หมายความว่า พอปฏิบัติก็รู้ทันที ให้ปฏิบัติไปเถอะ ด้วยจิตใจที่ปกติ เมื่อมันไม่รู้ก็ไม่รู้อยู่นั่นแหละ

แต่ถ้ารู้ มันรู้โพลงออกมาอย่างฉับพลันฉะนั้นคนก็ต้องปฏิบัติเรื่อยๆ ไปตามลำดับ

จนกว่าจะเกิดผลในชนิดใดชนิดหนึ่งใน ๒ ชนิดนี้ คืออย่างฉับพลัน หรือว่าอย่างเฉื่อยชา

ด้วยเหตุนี้ พระธรรมโกศาจารย์ พุทธทาสภิกขุ องค์บรรยายผู้เปี่ยมล้นไปด้วยเมตตา

จึงกรุณาแล้วกรุณาอีกในการบรรยายวิธีปฏิบัติที่เราได้ยินกันจนคุ้นหูที่เรียกว่าอานาปานสติ

หลายวาระหลายโอกาส แล้วแต่จะบรรยายให้ใครฟัง

จึงมีอยู่ละเอียดพิสดาร และอย่างสังเขป ตลอดเวลาที่ท่านยังมีชีวิตอยู่

ควบคู่กันกับธรรมะคำเดียว ข้อเดียว ก็เอาตัวรอดได้ที่นี่และเดี๋ยวนี้ ยังไม่ทันเข้าโลง ให้เนิบนานเนิ่นช้า

รอเวลาเป็นชาติๆ และจะได้ต่อเมื่อไปเกิดในศาสนาพระศรีอาริย์

ซึ่งมันไกลเกินไป เช่นคำเดียวว่า ดับไม่เหลือ ตายก่อนตาย ไม่มีอะไรน่าเอาน่าเป็น เป็นต้น

ถ้าเชื่อพระพุทธเจ้า ท่านตรัสไว้ว่า ความหลุดพ้น

หรือความบริสุทธิ์แห่งจิตนั้นมีได้เพราะปัญญา ไม่ใช่มีได้เพราะอำนาจของสมาธิ